29 de abr. de 2014

A luz

Dende que Edison inventou a lámpada incandescente no ano 1879 ata que se puxo a primeira en Millares case pasa un século. El no 1882 creou en New York a primeira central de luz e enerxía do mundo.



Moito máis tarde, polo ano 1955? ( se alguén recorda a data exacta pode deixar un comentariocréase a que debeu ser a central de luz máis próxima á nosa aldea, instalada no río que baixa da Muíña hacia ó Real de Martín. Deixou de funcionar hai tempo pero aínda se conserva o edificio onde estaba a turbina hidráulica. Contan que daquela industria chegaron a alumear os de Braña. Pero a Millares a corrente eléctrica non chegaría ata os anos 1960.
Polo ano 1983 modernizáronse as liñas eléctricas da zona, cambiando os vellos paus de madeira polos de formigón, paralelamente aumentábase a potencia e poñíannos un transformador  entre o Foxo e as Pedragueiras.



Aínda hai poucos anos concretamente no 2009 unha avaría invernal deixou a nosa aldea sen luz eléctrica varios días. Nos anos 80 e 90 era frecuente que cada inverno varias veces quedaramos ás escuras debido á falta de mantemento das liñas (árbores tocando cas pólas nos fíos da luz, paus de madeira podres, etc). Que sensación, estar na cociña ca luz das candeas!
En aldeas de concellos próximos dispoñen de alumeado público. Pero aquí o sistema é conectar a lámpada ó contador da casa.



Mentres a luz non para de subir, as empresas eléctricas dende o comezo da crise non deixaron de repartir centos de millóns entre os seus consellos de administración.
Non podían repartir os beneficios nos lugares de producción? Por exemplo temos un parque eólico ben próximo, pero os centros de decisión están fóra, neste caso concreto en Madrid.



Sendo Galiza excedentaria e producindo entre un 30 e 40 por cento máis do que consumimos, porque no noso país non pagamos máis barato o recibo da luz, é dicir, ter unha tarifa propia, e non depender da subasta centralizada de Madrid? 

10 de abr. de 2014

Semana Santa

A Semana Santa deste ano, segundo o calendario litúrxico, celebrarase entre o 13 e o 20 de abril.
As datas da Semana Santa non son fixas, son variables, xa que a festividade se establece de acordo a un evento astronómico.



Representación do Concilio de Nicea, año 325
No ano 325, no Concilio de Nicea, quedou establecido como fixar a data exacta da Semana Santa, xa que nese momento existían dous sistemas de cálculo, un era o sistema Alexandrino e o outro o sistema da Igrexa Romana.
Nese ano, a fórmula utilizada para fixar a Pascua quedou unificada deixando confusións de lado:
-A Pascua (Domingo de Resurrección), que é o último día da Semana Santa, caerá sempre en domingo.
-Non poderá celebrarse nin un día antes do 22 de marzo, nin un día despois do 25 de abril, debendo coincidir o domingo tras a primeira lúa chea despois do equinoccio da primavera boreal do 21 de marzo, ou sexa, o domingo que lle segue á primeira lúa enche de primavera.
-O Pentecoste, celebrado durante 50 días, unha vez pasada a Pascua.
-A Ascensión, aos 40 días da Resurrección.
-O Mércores de Cinza, co que se inicia a coresma, uns 40 días antes do Xoves Santo, (sendo o xoves anterior ao Domingo de Pascua e que finaliza a festa do Carnaval).
-A Coresma, reflicte os 40 días que debeu pasar Xesús no deserto e os 40 días do Diluvio Universal, ademais dos 40 anos que pasou o pobo xudeu no deserto sumado aos 400 anos de estanza dos xudeus en Exipto.


As festas máis sinaladas da Semana Santa 2014 son:

Domingo de Ramos: celébrase o 13 de abril.
É o primeiro día da Semana Santa, día en que se conmemora a Paixón, Morte e Resurrección de Xesús.
As cerimonias litúrxicas dese día comezan coa bendición das palmas e ramas de oliveira que levan os fieis. Deste modo rememórase a pasaxe evanxélica da entrada de Xesús en Xerusalén.
Luns Santo: celébrase o 14 de abril.
En canto á celebración litúrxica católica, recorda a pasaxe da unción de Betania (patria de Lázaro), e a historia dos eventos que se sucederon en Luns Santo, así como a expulsión dos mercadores do templo de Jerusalen, tal e como o reflicte o Evanxeo de San Juan.
Martes Santo: Caracterízase a súa liturxia pola exaltación da Cruz e por eles en moitos lugares o protagonista das procesións deste día é o Crucifixo.
Mércores Santo: é o día en que se reúne o Sanedrín, o tribunal relixioso xudeu para condenar a Xesús.
É o primeiro día de loito da igrexa, con isto chégase á fin da Coresma, anticípase o Xoves Santo e entramos no corazón da Semana Santa.
Xoves Santo: é xunto co Corpus Christi e a Ascensión, o primeiro dos tres xoves do ano máis importantes da relixión católica. É unha festa de marcado carácter relixioso, é o día en que se celebra a última cea, na que Cristo instituíu a Eucaristía.
Venres Santo: este día recórdase o vía crucis, así chámase ao camiño que Xesús tivo que percorrer levando sobre os seus ombros o madeiro no cal ía ser crucificado, a súa morte na cruz e a súa sepultura.
Constitúe o núcleo central da Semana Santa, é o día de máxima dor e da morte de Xesús.
Día de rigoroso loito, non se celebra misa senón un rito de oración, (é o único día do ano en que non se celebra para expresar o loito da igrexa).
Sábado Santo: é un día de loito que destaca pola ausencia de cultos oficiais, este día dedícase á visita dos monumentos e a preparar a Vixilia.
Domingo de Resurrección: é a festa máis importante para todos os cristiáns, conmemora a resurrección de Xesús.
Luns de Pascua: (festivo nalgunhas comunidades), conmemora a xornada posterior á resurrección de Xesucristo segundo a tradición cristiá.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...