Samaín

O Samaín (Samhain), foi a celebración máis importante do calendario celta, Samaín significa etimoloxicamente "final do verán", representaba o ritual da última colleita e o regreso dos rabaños aos cortes.
O mundo celta, asociaba a noite de Samaín co momento en que o "sidh", o outro mundo celta, se abría aos vivos, por iso, esta celebración era o momento idóneo para render culto aos antecesores falecidos.

Ao longo da noite do Samaín, as almas volvían camiñar sobre a terra, os espíritos dos familiares eran benvidos e preparábanse alimentos para eles, pero non obstante, os espiritos malignos debían ser escorrentados, polo que os celtas, introducían velas no interior das caveiras dos inimigos derrotados e colocábanas nos cruzamentos dos camiños e nos castros.
Outros estudos, revelan que os celtas, ahuecaban nabos e no seu interior poñían carbón ardente para iluminar o camiño de regreso ao mundo dos vivos aos espíritos dos seus familiares, e de paso protexíanse dos malos espíritos.

Roda do ano celta

Coa imposición da nova relixión -o cristianismo- a festa pagá do Samaín, cristianizouse e comenzou a coñocerse como o día de "todos os santos", cuxa traducción en ingles é "All Hallow´s Eve" de aí a expresión actual de Halloween.

A pesar de todos os esforzos levados a cabo pola igrexa católica, algúns pobos de orixe celta, sobre todo os irlandeses, seguiron celebrando a tradición festiva da noite de Samaín, o 31 de outubro, dende o ano 100 d.C.
En Galiza, esta festa levaba unhas décadas esquecida, pero nos últimos anos estase a volver recuperar grazas ao traballo realizado nas escolas e en varios concellos.