Non son pastores de Belén, son labregos que van pagar os foros. Alfonso R. Castelao critica a situación labrega a respecto dos foros a comezo do século XX (1920) |
Durante as primeiras décadas, os seus cabalos
de batalla primordiais foron a loita contra os foros e mais o caciquismo. Na
época da segunda República, debido ó seu aperturismo político, creáronse
asociacións de campesiños na zona, que pretendían modernizar tecnicamente o
sector, crear escolas, a mellora de razas de gando e sementes, crear
cooperativas, etc.
As asociacións máis próximas ó noso pobo eran a Unión de Labradores de Montecubeiro e a Unión de Labradores de Baleira.
As asociacións máis próximas ó noso pobo eran a Unión de Labradores de Montecubeiro e a Unión de Labradores de Baleira.
A guerra civil e posterior consolidación do
réxime franquista produciron un total esgazamento do movemento agrarista.
Á
persecución física dos dirixentes, clausura de locais, etc sumouse unha
interrupción violenta do proceso de modernización que ía experimentando o agro
galego dende comezos do século. O réxima fascista, supuxo un atraso respecto ó
resto de Europa. O control dos labregos era mediante as Cámaras Agrarias Locais.
Asamblea agrarista en Galiza, 1914 |
Cartel das comisións labregas a finais dos 70, cunha das seculares reclamacións do noso país. |
As primeiras tentativas de organización
societaria do campesiñado á marxe do verticalismo oficial non callan ata principios
da década de 1970. Xorden na Galiza as Comisións Labregas, que tiveron unha
transcendental participación na campaña de oposición á cota da Seguridade
Social Agraria a finais desta década, culminada coa supresión da mesma dezasete
anos máis tarde, despois de multitudinarias manifestacións de masas.
A partir da entrada do estado español na
C.E.E. no ano 1986, os nosos labregos realizan tractoradas en defensa do tecido
produtivo agrario, por exemplo contra a cota láctea. Os nosos veciños foron
varias veces á folga a cortar as comunicacións no Cádavo cos seus tratores,
debido ás catastróficas consecuencias dunha irreflexiva integración na
Comunidade Económica Europea. A resistencia rural ao igual que outros segmentos
da sociedade galega tenta pór freo á destrucción dos nosos sectores produtivos
básicos propiciada desde os altos centros de decisión do capital transnacional.
Finalmente, créanse cooperativas agrarias nos
concellos da zona polo ano 1990.
En canto ós sindicatos agrarios con máis
afiliados na Galiza son tres: Sindicato
Labrego Galego, Unións Agrarias e Xóvenes Agricultores.
1 comentario:
Grazas por mostrarnos fragmentos da historia real de Galiza (Nas escolas non nos ensinan a historia real do noso pobo galego). Grazas por recordar a tantas persoas que loitaron contra as inxustizas. Canto temos que aprender daqueles anos de loita, estamos perdendo dereitos que levou moito tempo conseguilos con loita e sangue...
Publicar un comentario