13 de dec. de 2016

A mestra andaluza

Escola en Millares

Polos anos 20 do século pasado houbo na escola de Millares unha mestra andaluza. Temos unha carta dela do 30-12-1928 dende o seu seguinte destino: Montecorto en Málaga. Habendo mestres na nosa terra, o goberno traíanolos de fóra (Andalucía, etc) e non ensinaban en galego, no noso idioma propio. A pesar de que algún quixera ensinar en galego estaba prohibido. O noso xenial Castelao achéganos nas súas viñetas a realidade do noso país.



Naquela época os nosos veciños soportaban a ditadura do militar Primo de Rivera apoiado pola monarquía. Entre outras decisións do ditador están: decreto que prohibía o uso doutra lingua que non fose o castelán, nin de símbolos como bandeiras vascas, galegas ou catalás, restrinxíronse as liberdades políticas, disolveu os concellos, anulou o sistema de representación, suspendeu as garantías constitucionais, pechou varios xornais así como as universidades de Madrid e Barcelona. 



As condicións de traballo eran pésimas e a dura represión sobre os obreiros. O imperialismo e nacionalismo español nas guerras de Marrocos seguiu matando moitos soldados (entre eles veciños da nosa parroquia). Favoreceu os oligopolios, moitos deles en mans de empresarios vinculados á ditadura. A ditadura empeorou drasticamente a situación da Facenda Pública, cada vez máis endebedada. O endebedamento arrastraríase máis aló da ditadura, condicionando a  política económica da posterior Segunda República.




Ronda 30-12-1928
...No quiero pensar lo que estarán Uds. Pensando porque no les hemos escrito, y dirán que somos unas informales, o que los hemos ya olvidado. Pués no señora que, no hemos escrito antes porque empezando por mi y acabando por Manolita hemos llevado una buena temporada de males. Ya gracias a Dios estoy bien pero me he llevado mala casi tres meses.
Lo primerito que hago es desear... Y que conste que mi promesa de haceros una visita no la olvido, que yo os quiero mucho porque nos trataron Uds. con mucho cariño, y les estamos muy agradecidas tanto yo como Manolita y papá.
Todos los domingos me acuerdo de cuando ibamos juntos casi todo el pueblo a Misa, y por el camino cantábamos para ensayarnos, y luego en la Iglesia ninguna queríamos ser las primeras en contestar. ¿ Se acuerda Ud?



Cuando me contesten, me dicen si saben muchas coplas nuevas y como anda la maestra que hay ahora de cánticos, si ensaya con Uds. y si es buena con los niños. ¿Hace este año mucho frío? Por aquí está el tiempo muy hermoso, y en el pueblo de Montecorto que es donde ahora tengo la escuela, no hace nada de frio. Le dá Ud. Muchos recuerdos a los de Escobar... Brañas... Trabada... Casanova... a la familia de Otilia... a los de Alfonso... a mis vecinos señora Rita y su hija y marido...a Estrella, Domingo y señora Mª Pepa... familia de Faustina...Genoveva...madre de Ermitas... Guadalupe... y todas las familias de Braña y Fonteo. Al ciego de "la Puente" y los de "Leitero" ... y a todas las mozas y mozos, a Mª Antonia la de las telas y a todos en general....y
cuente Ud. con el cariño de su amiga.
Cuando la tenga le voy a mandar una fotografia. Dolores.






A mestra escribe "la Puente" e "Leitero" cando os nomes de sempre son A Ponte e Leiteiro. Supoñemos que non é por falta de respecto dela, senón que é debido ás influencias das políticas educativas do goberno español de exterminar o idioma galego naquela época.




Ningún comentario:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...