O fin último do proceso depurador era a limpeza ideolóxica daqueles que tiñan unha visión política, de estrutura da sociedade, pensamento económico ou relixioso, distinto ou contrario ao do novo réxime que imperará na España nacional dende o ano 36.
A igrexa dende o primeiro momento verá no franquismo un apoio aos seus dereitos e intereses, estes, que a República viña poñendo en dúbida.
"Sorprendentes" as preguntas sobre se asistía a misa (tanto o mestre coma a súa familia) e se tiña ideas esquerdistas. |
En canto ao mestre, a súa superioridade intelectual convertíao nunha figura de respecto sendo a súa opinión sobre diversas materias (política, sociedade, economía, mesmo moral e relixión), moi importantes para a maioría da poboación.
Non hai máis que ler o que dicía en relación aos mestres Jose María Pemán (primeiro presidente da Comisión de Cultura e Ensino da Xunta Técnica do Estado.
-Envelenadores da alma popular, primeiros e maiores responsables de todos os crimes e destrucións que arrepían ao mundo e sementaron de duelo á maioría dos fogares honrados de España.
Estes envelenadores da alma popular eran segundo Jose María Pemán:
-Os fillos espirituais de catedráticos e profesores que, a través de institucións como a Libre de Ensino, forxaron xeracións incrédulas e anárquicas.
Os mestres de escola foron perseguidos con saña por considerárselles responsables de inculcar na sociedade e sobre todo nas mentes xuvenís o virus republicano.
O fin último da depuración pretendía eliminar calquera resto da innovación pedagóxica iniciada no ano 1931.
En Baleira non faltou tampouco a represión contra os mestres, o máis coñecido foi Arximiro Rico, mestre en San Bernabé, que sufriu nas súas propias carnes a barbarie e a trangallada.
Nun próximo artigo falaremos sobre el, sobre a súa vida e o legado que deixou.
Expediente de depuración mestre de Teixeiro (Lugo, ano 37) |
2 comentarios:
Un buen artículo, como siempre, hay que conocer la historia para no volver a repetir los mismos errores.
Pero viviendo en el presente, no en lo que les hicieron a nuestros abuelos hace cincuenta años.
Estamos aquí y ahora, hay que dejar el victimismo de uno y otro lado.
Cen por cento de acordo co anterior comentario.
Coñecer a historia para non a repetir nunca mais, pero sen victimismos, mirando ao futuro e non ao pasado.
En todas as guerras e ditaduras non esquezamos que sempre perde e sofre o pobo dun e doutro bando.
Publicar un comentario